Hiç kimsenin yağmurun bile böyle küçük elleri yoktur...

Nihayet uykuya dalmış "paşa"mın ellerine bakarken mutfağa ne zamandır girmediğimi düşündüm.

Sanırım apar topar hastaneye gittiğimiz Yamaç 'ın aramıza katıldığı günden beri girmedim.

Uykusuz geceler.. Gazdan dolayı olduğuna kendimizi zar zor inandırdığımız uzun ağlama nöbetlerinin ardından yeni yeni bazı seyler düzene giriyor. Dikkatinizi çekerim eskiye dönüyor demiyorum ya da normale.. Çünkü her şey bambaşka bir şeye dönüşmüş durumda. Bambaşka bir düzen bambaşka bir hayat başladı bizim için. Yepyeni bir düzenimiz var artık. Paşa nın düzeni. Koşulsuz itaat bekleyen bir paşa kendisi.. Ondan burada bahsetmemek imkansız benim için artık. Sık sık paşanın maceralarını yazacağım gibi..